december in Zuid-Afrika

Ha allemaal!

Hier dan onze eerste blog van 2014! We wensen jullie allemaal via deze weg een mooi, gezond, liefdevol en gelukkig nieuw jaar toe! Aangezien het alweer een tijdje geleden is dat we een blog hadden gepost, was het hard tijd om weer wat van ons te laten horen.

We hebben ook weer best wat meegemaakt na de laatste blog, die Marleen had gepost de dag voordat we Soweto zouden gaan bezoeken. Dat was een enorm gezellige dag! We zijn eerst naar de Soweto Towers gegaan, daar hebben we genoten van het uitzicht en van een echt Afrikaanse lunch met braaivlees, pap en chakalaka. Daarna hebben we het huis van Nelson Mandela bezichtigd en nog wat rondgelopen in Soweto, zo hebben we ook het Hector Pieterson-monument gezien (google maar voor meer info). Hierna hebben we een Afrikaanse Craftersmarket bezocht, om uiteindelijk met een legere portemonnee en vollere tassen op weg te gaan naar Moyo / Zoo Lake. Een groot park met een gezellig restaurant, waar ze je gezicht beschilderen als je aan het eten bent. Het was een volle dag, maar we hebben er enorm van genoten om meer van Johannesburg en Zuid-Afrika te zien!

Sinterklaas was wel wat anders in Zuid-Afrika. Marleen en ik hadden, zonder het van elkaar te weten, wat voor elkaar gekocht en een klein gedicht geschreven. Daarnaast hebben we beiden Sinterklaaspakketjes gehad met echte Sinterklaassnacks (ik miste alleen met mandarijnen :-P. Nee grapje, het was super lekker allemaal)! De post gaat zijn eigen gang hier, waardoor we Sinterklaas verspreid over heel de decembermaand hebben gevierd.

In december hebben jullie vast via radio/tv/krant veel gehoord over Zuid-Afrika in verband met het overlijden van Neslon Mandela op 5 december 2013. Best een historische gebeurtenis! Het land stond er best wel van op zijn kop, alle vlaggen hingen halfstok en radio en tv waren vol met Mandela (naar mijn mening iets te veel, maar daar ben ik dan misschien te nuchter voor :-P). De zin ‘Nelson Mandela, from 1918 till 2013, father of our nation…’ vergeten we niet meer, aangezien we die tijdens het werken elke vijf minuten op de radio hoorden. De rust is nu wel weer een beetje teruggekeerd, ondanks dat er nog steeds overal nog reclameborden hangen met foto’s en quotes van Mandela erop.

Naast Soweto zijn we in december nog twee keer een dag op stap geweest. De eerste keer gingen we naar Museum Africa (we vragen ons nog steeds af wat er Afrikaans aan was, het was een mengelmoes waar je niet veel wegwijs uit werd) en naar een Afrikaanse markt, die uiteindelijk vooral Chinees bleek te zijn.
De tweede dag was op 16 december, een nationale feestdag in Zuid-Afrika. Op die dag, in 1838, werd er een leger van 15.000 Zulu’s teruggedreven door 464 boeren (Voortrekkers). Dit wordt de Slag bij de Bloedrivier genoemd en deze gebeurtenis wordt beschouwd als symbool voor de politieke en religieuze overwinning van de boeren op de Zulu’s. Als herinnering en uit dankbaarheid werd het Voortrekkersmonument gebouwd, waar we eerder al waren geweest, zoals Marleen in de vorige blog schreef. In dat gebouw ligt een steen met het opschrift ‘Ons vir jou Suid Afrika’ en elk jaar op 16 december schijnt de zon precies om 12:00 uur op die steen, wat een hele bijzondere gebeurtenis is. Het was enorm druk, maar wel speciaal om mee te maken! Diezelfde dag zijn we naar de Union Buildings in Pretoria geweest, waar president Zuma die ochtend het negen meter hoge standbeeld van Mandela onthuldigd had. Van een ochtend tussen blanke Afrikaners naar een middag vol ANC-aanhangers, waarbij wij letterlijk de enige blanken waren – twee uitersten, maar wel een dag vol cultuur! Het beeld hebben we van een afstandje gezien, omdat het zo druk was dat je het alleen in kleine groepen van dichtbij mocht bekijken. Aangezien het bloedheet was, hadden we weinig zin om te wachten en zijn we teruggegaan naar Johannesburg, waar we de dag afsloten in het zwembad van Delia! Ons zwembad is nog steeds stuk waardoor we soms de peuterbadjes induiken vanwege de hitte.

Kerst en Oud en Nieuw waren dit jaar heel wat anders dan normaal. Kerst heb ik vooral tussen de baby’s doorgebracht, omdat ik moest werken. `s Middags hebben we met alle aunties en vrijwilligers gezellig genoten van Indische maaltijd, die een gezin voor ons gekookt had. Daarna heb ik met een groot deel van de familie in Rotterdam geskypt, superleuk! En ’s avonds zijn we met z’n allen naar Cheryl (de oprichtster van de organisatie) en haar familie geweest, waar we een gezellige avond hebben gehad met eten en filmpjes kijken. Tweede kerstdag kennen ze hier niet, dus dat was onze kerst! Met Oud en Nieuw zijn we `s avonds naar Delia geweest, waar we heel de avond op het balkon hebben genoten van haar prachtige uitzicht op een natuurgebied en een gedeelte van Johannesburg. Rond elf uur zijn we naar huis gegaan, omdat een aantal mensen de volgende dag gewoon weer om zeven uur moesten werken. Om twaalf uur was er wat vuurwerk in de wijk, maar dat was na tien minuten weer afgelopen, heel wat anders als in Rotterdam dus. We misten wel de oliebollen, maar Marleen had in plaats daarvan appelflappen gebakken, ook prima!

Verder nog wat baby/werk-updates. We blijven het werk echt leuk vinden, we genieten enorm van de kinderen. Een simpele lach van één van de baby’s of een toddler die met uitgestoken handen op je af komt om je een knuffel te geven, kan je dag helemaal goedmaken. De kids zijn prachtig, met allemaal eigen kleine karaktertjes. Dat zie je goed terugkomen als ze één jaar worden en naar de Starfish-afdeling verhuizen, waar ze bijvoorbeeld leren lopen. Het is enorm leuk om te zien hoe ze hun eerste stapjes zetten en daarbij aangemoedigd worden door de wat oudere kinderen, door middel van zetjes in de rug, schreeuwen en klappen. Na een werkdag bij de toddlers ben je meestal helemaal uitgeput, maar het zijn echt heerlijke kinderen. Tegelijkertijd komen ze ook op een leeftijd waarbij je goed kan zien dat ze eigenlijk een familie nodig hebben met vaste ouderfiguren, in plaats van de steeds wisselende aunties en vrijwilligers. Als het goed is maken we nog een paar adopties mee voor we weggaan!
Naast dit heeft Marleen eind november een prachtig meisje een naam mogen geven. In het begin waren er wat zorgen omdat ze erg klein was (1.7 kilo toen ze binnenkwam) en niet goed wilde drinken, maar nu doet ze het erg goed! Ze drinkt veel beter en komt elke week een beetje aan, opent haar ogen vaker en laat steeds meer van zich horen. Ze verblijft bij ons in het huis en Marleen gaat elke dag wel even langs, ze zorgt goed voor haar! :-)

Als laatste wil ik iedereen bedanken voor de reacties op onze blog of berichtjes via Facebook, mail of Whatsapp. Erg leuk om van jullie allemaal te horen!

Liefs,
Marleen en Eline